سنخ شناسی فرهنگ سیاسی در میان دانشجویان و عوامل موثر بر آن

توسعه سیاسی یکی از ابعاد مهم و اساسی توسعه ی همه جانبه و پایدار به شمار می رود. تحول در فرهنگ سیاسی به عنوان بعد فرهنگی توسعه در مقایسه با بعد ساختاری سیاسی به همان اندازه برای توسعه ی سیاسی حیاتی می باشد. رفتارها و نگرش های دانشجوبان به عنوان قشری اجتماعی که خواهان مشارکت و تأثیر گذاری بر روند تحولات سیاسی جامعه می باشند در آینده توسعه سیاسی تاثیر گذار است. بر این اساس تحقیق حاضر گونه های فرهنگ سیاسی موجود در میان دانشجویان را شناسایی می کند و عوامل مرتبط و اثر گذار بر این گونه ها را به دست می آورد. با ترکیب نظریه های آلموند و وربا، و تسلر و گائو چارچوب نظری برای گونه شناسی فرهنگ سیاسی با چهار بعد دانش سیاسی، باورهای سیاسی، ارزش های سیاسی دموکراتیک و مشارکت سیاسی فراهم آمد، برای دستیابی به گونه های فرهنگ سیاسی این چهار بعد ابتدا به روش تحلیل خوشه ای و بر اساس نمرات استاندارد ابعاد چهارگانه متغیر وابسته با هم جمع شده و پس از کدگزاری مجدد شش گونه فرهنگ سیاسی بدست آمد. فرهنگ سیاسی دانشجویان بر اساس چهار بعد مذکور، فرهنگ سیاسی آرمانگرای منفغل با 8/53 درصد گونه غالب؛ انواع فرهنگ های سیاسی آرمانگرای فعال با 6/13 درصد، مشارکتی - پیش رو با 2/12 درصد، تبعی- کوته فکرانه با 2/8 درصد و بی تفاوت با 4/7 درصد در رده های بعدی قرار گرفته اند. فرهنگ عمل گرا نیز با 8/4 درصد در جایگاه آخر قرار دارد.. بین نوع فرهنگ سیاسی و جنسیت، میزان جامعه پذیری سیاسی و میزان دینداری رابطه وجود دارد. فرهنگ سیاسی رایج در میان افرادی که دینداری پایین دارند، فرهنگ آرمانگرای فعال است که مشخصه ی آن اعتقاد بالا به ارزش های سیاسی مدرن و مشارکت سیاسی است. در مقابل، فرهنگ سیاسی غالب در میان کسانی که دینداری بالا دارند، فرهنگ عملگراست که مشخصه ی آن مشارکت سیاسی بالا، باورهای سیاسی مثبت و اعتقاد پایین به ارزش های سیاسی مدرن است.